Szczęście jest tak subtelnym, a jednocześnie subiektywnym doznaniem, które trudno nawet opisać w kategoriach celu.
- Bo co to znaczy, że będę szczęśliwy?
- Po czym będę wiedzieć, że to ten właśnie moment?
- Spełnienie jakich warunków da mi gwarancję, że będę szczęśliwy?
- Jak je zmierzę?
- I jak utrzymam ten cel przy sobie?
Jeśli założymy, że spełnienie określonych punktów z listy na drodze do celu da nam szczęście, to nie mamy gwarancji, że tak będzie. Wręcz odwrotnie. Doświadczenia ludzi pokazują, że tego typu podejście się nie sprawdza. O tym już pisałam we wpisie nr 4, Wielu ludzi widzi swoje szczęście jedynie w przyszłości. (https://www.psycholog-pulawy.pl/blog/wielu-ludzi-widzi-swoje-szczescie-jedynie-w-przyszlosci-4/) Można bowiem wiele z tamtych treści umieścić również tutaj. Zakup auta, kolejne zarobione pieniądze czy czekanie na awans niekoniecznie dadzą to czego oczekujemy. Nie mówię, że nie sprawią radości, oczywiście mogą przyczynić się do wzrostu naszego zadowolenia, jednak może się okazać, że nastąpi efekt jak z zakupami na poprawę humoru. Kupujemy, czujemy przez chwilę zadowolenie, a po godzinie nasz poprzedni nastrój wraca. Rozczarowanie, smutek, zwątpienie…
Szczęście to nie jest stan permanentny w którym tkwimy nieustannie. Szczęście to nie jest stan po używkach, kiedy doświadcza się tzw. odlotu, błogiego stanu, jest się po prostu na przysłowiowym 'haju’. Jeżeli szczęście będzie celem, punktem do zdobycia, to istnieje wielkie ryzyko pójścia drogą na skróty, szukania prostych sposobów chwilowych doświadczeń, zagłuszania tego, co szczęścia nie daje i szczęściem nie jest. Istnieje poważne zagrożenie popadnięcia w uzależnienie od używek, hazard, długi, pracoholizm, seksoholizm i paradoksalnie, coraz większe oddalanie się od tego uczucia, które w konsekwencji zaczyna zapełniać pustka.
Szczęście ma taką specyficzną właściwość, że możemy go doświadczać jedynie w teraźniejszości, 'tu i teraz’. Możemy być i czuć 'to coś’, tę swoistą mieszankę spokoju i zadowolenia. To może być bieżący moment, który napawa nas dając miłe ukojenie, to może być refleksja nad swoim życiem, kiedy pada pytanie: czy jesteś szczęśliwy?
Z pomocą w szukaniu szczęścia przychodzi Uważność (ang. Mindfullness). To ona pozwala dostrzec nam te ulotne chwile, które przepuszczamy przez palce czekając na fajerwerki, a nie dostrzegając mniej spektakularnych wydarzeń. Kiedyś jedna z moich Pacjentek powiedziała: Całe życie nie potrafiłam być szczęśliwa. Czekałam na jakieś 'WoW!’, że coś się wydarzy, że będzie jakieś święto, uroczystość… A potem to następowało i było jak było. Mijało, a ja czekałam już na kolejne. No cóż… Któż nie mógłby się podpisać pod tym stwierdzeniem? Pewnie niewielu. Dlatego też zachęcam do zauważania tego co jest w nas i obok nas. I zastrzegam jednocześnie, to nie będzie tylko uczucie szczęścia. Może zauważysz mnóstwo innych, nawet nieprzyjemnych rzeczy. Bycie uważnym to nie jest kolejna recepta w stylu: 'co zrobić by…’, jednak starając się być, dajesz przestrzeń na to, by szczęście zaistniało, byś je poczuł w sobie, kierując uwagę swojego mózgu na rzeczy, których wcześniej nie zauważałeś, lecz traktowałeś jako pewnik. Weźmy na przykład oddech. Doceniłeś sam fakt, że oddychasz? A przecież oddech = życie.
Na zakończenie, na domknięcie i podsumowanie, słowa po których nic dodawać już nie trzeba…
Szczęście jest jak motyl. Im bardziej je gonisz, tym bardziej ucieka, ale jeśli skierujesz uwagę na inne sprawy, szczęście przybędzie i spokojnie usiądzie ci na ramieniu.
Henry David Thoreau
Powodzenia!
Katarzyna Dorosz-Dębska
